Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Memini vero, inquam; Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Immo alio genere; Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Duo Reges: constructio interrete. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Nam ex eisdem verborum praestrigiis et regna nata vobis sunt
et imperia et divitiae, et tantae quidem, ut omnia, quae
ubique sint, sapientis esse dicatis.

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Cur iustitia laudatur?

Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.

Magna laus.

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Bork

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Recte dicis;

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Hoc vero non videre, maximo argumento esse voluptatem illam, qua sublata neget se intellegere omnino quid sit bonum-eam autem ita persequitur: quae palato percipiatur, quae auribus;

1. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
2. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Bork At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Istic sum, inquit. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Ut aliquid scire se gaudeant?

• Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
• Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
• Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
• Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.

Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;